Vandaag heb ik voor jullie een heel nieuw verhaal.
Ik gooi het deze week over een andere boeg, want ik geef een samenvatting van het mosselfestijn die ik samen met de bewoners heb beleefd.
Door het wisselvallige weer in België wou ik het risico niet nemen om een BBQ in het water te laten vallen dus we organiseerde een mosselfestijn.
Met een groep van 18 bewoners gingen we afgelopen woensdag naar de chalet. De chalet is een houten huisje die in de achtertuin van ons WZC staat.
De chalet staat in een afgesloten belevingstuin. Bewoners met dementie kunnen zo vrij in de natuur wandelen en een andere omgeving verkennen.
Dit is een leuk extraatje bij ons in het WZC, omdat het alleen maar voordelen biedt. Bewoners kunnen op een andere plek een activiteit beleven. Het is gratis, wat ook niet onbelangrijk is in een tijd van crisis en de bewoners met dementie kunnen op een veilige en ongestoorde manier de omgeving verkennen. Er komt zo een gevoel van vrijheid naar boven en een bewoner met bijvoorbeeld probleemgedrag op dienst kan op deze plek een volledig andere persoon worden.
We begonnen onze reis om 9 uur 's morgens. We wandelden in groep richting de chalet. Daar aangekomen konden de bewoners even uitrusten in de relax-zetels. Wanneer iedereen wat was uitgerust begonnen enkele bewoners de groentjes te snijden, terwijl anderen de mosselen aan het wassen waren. Enkele bewoners genoten dan weer van de vroege ochtendzon. Het was zalig vertoeven op deze rustige, doch gezellige plek.
Al snel kwamen verhalen van vroeger boven. Verhalen tijdens de 2e wereldoorlog tot verhalen van nog niet zo lang geleden. Mensen (en zeker Belgen :)) en eten het is altijd al een goede combinatie geweest.
Toen de mosselen op het vuur stonden hebben we op een leuke dag getoast met een aperitiefje. Eens we aan het eten waren zag je nog maar is wat een andere omgeving en een maaltijd die niet elke week op het menu staat doet met een mens. Bewoners die anders niet veel tot bijna niets eten of die begeleiding moeten krijgen bij de maaltijd aten nu zelfstandig hun bord leeg. Wanneer de vraag kwam of iemand nog een bord moest hebben, gingen al snel de handen omhoog. Echt leuk om waar te nemen!
In de namiddag konden we nog genieten van een lekkere dame blanche!
Smullen was alleszins wat we deden!
Deze dag kon zeker niet zo goed zijn verlopen als we de hulp niet hadden van de vrijwilligers. Een belangrijke schakel in de werking van een WZC zijn de vrijwilligers. Deze mensen komen in hun vrije tijd ons wat helpen en bezorgen de bewoners op hun manier een goede namiddag. Een onbekend, maar tegelijk ook bekend gezicht komt de bewoner vergezellen.
Een vrijwilliger is goud waard!
Ik kan samenvatten dat het een geslaagde dag was zowel voor ons als begeleiders, als voor de bewoners. Je moet niet ver reizen of het moet niet veel kosten om iets bij de bewoner los te maken!
Een leuke dag met leuke mensen of zoals mijn slagzin het zegt "Grote zorg - groot geluk"!
Volgende week ga ik er zelf een weekje tussenuit. Volgende week zal er dus geen post verschijnen op mijn blog, maar 19 augustus laat ik terug van mij horen!
Ik wens jullie nog een prettige week en voor diegene die verlof hebben, een deugddoende vakantie!
Groetjes,
De Welzijnswerker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten