Afgelopen maandag was het wereld Alzheimerdag. Een dag om even stil te staan bij de ziekte die steeds jongere mensen overkomt.
Ik ben blij dat de media hier op heeft ingespeeld. Met een paar vermeldingen zowel op tv als op de radio kunnen we van een succes spreken. Ook het boek van Kathleen Aerts komt net op tijd. 'Voor altijd mijn mama' zal ik binnenkort zeker eens lezen!
Koppen heeft ook een uitzending gewijd aan dementie. Door tijdsgebrek heb ik deze nog niet kunnen bekijken. Een eigen kijk op deze uitzending volgt zeker op mijn blog.
Even stil staan bij Alzheimer en dementie. Eén dag op het jaar er extra aandacht aan schenken. Het is net als Allerheiligen waarbij we één maal per jaar met z'n allen naar het kerkhof gaan om onze overleden dierbaren te herdenken en extra aandacht te schenken aan de herinneringen die we hebben.
Net zoals bij Allerheiligen ben ik bij de dag van Alzheimer kritisch over het feit dat die dag iedereen aandacht schenkt aan de ziekte. Wanneer je herinneringen wil ophalen en aandacht schenken aan de overledenen, waarom ga je dan niet een paar keer per jaar naar het kerkhof, of wekelijks, ...?
Oké ik stel mijn standpunt wel radicaal, maar je voelt al waar ik naartoe wil gaan.
Sta niet één dag per jaar stil bij dementie, maar alle dagen!
 |
| Bron: medicaldeco |
Je hebt verschillende facetten bij dementie. Er bestaat al zoveel informatie en toch weten we nog niet alles.
Het punt waar ik vandaag wil bij stilstaan is: "Ik vergeet, maar ik weet".
Personen met dementie vergeten. Ze vergeten dat hun ouders gestorven zijn, ze vergeten waar ze zijn, waar ze zich bevinden, hoe je iets moet gebruiken, ... soms vergeten ze zelfs hun eigen naam.
Personen met dementie vergeten alles rondom hen, maar dit gedrag stellen ze niet altijd. Ik word ongelukkig als mensen, personen met dementie aanzien als kinderen of slechter nog, als 'niets'.
Spreek daarom nooit over iemand die dementie heeft in hun bijzijn. Natuurlijk wordt dit nooit gedaan, ook in het dagelijkse leven is dit ongepast.
Wat ik eigenlijk wil duidelijk maken is dat het totaal fout is om te denken dat personen met dementie niet beseffen dat je over hen spreekt. Mensen vergeten veel, soms heel veel, maar ze voelen nog sneller dan iemand anders aan wanneer over hen gesproken wordt . Dit is ook zo bij personen met een beperking. Ik zal nooit iets zeggen of bespreken over iemand, wanneer deze persoon naast mij staat (tenzij de persoon het zelf mag horen natuurlijk). Je vertoont totaal asociaal gedrag wanneer je zo handelt. Personen met dementie weten nog veel, meer dan jij denkt en al veel meer dan ze zelf nog kunnen verwoorden.
Ik ben er rotsvast van overtuigd dat personen voelen wanneer je over hen aan het praten bent. Ga daarom voor besprekingen onder personeel naar een apart lokaal waar noch bewoners noch familie aanwezig zijn. Dit noemt men ook het beroepsgeheim. Het beroepsgeheim is trouwens een belangrijk iets. Let daarom waar en tegen wie je iets zegt, maar ook op welke manier je spreekt. Spreek met het nodige respect over iemand en hou het onder collega's en brief het aan de naaste familie.
Vergeet daarom niet dat ook jij weet!
Een prettige week!
Groetjes,
De Welzijnswerker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten