Dankbaarheid

Dag beste lezers!

Vandaag probeer ik een gevoel uit te drukken. Het gevoel van dankbaarheid van de mensen voor wie je dit werk doet.

Het valt niet zo vaak voor, maar soms bedanken personen met dementie of personen met een beperking jou, omdat je hen helpt.
Ik heb niet zo een goed gevoel bij deze eerste zin, want natuurlijk zijn mensen altijd dankbaar voor wat je doet, maar niet iedereen laat dit specifiek blijken.
Je ontvangt liefde en vriendschap van je bewoners en een dankjewel is nooit veraf. Toch doen we ook ons best bij personen die moeilijk gedrag stellen. Hierbij heb je soms het gevoel dat de mensen niet dankbaar zijn voor wat je doet, hoe je hen helpt. Deze gedachten moet je bannen! Personen stellen geen moeilijk gedrag omdat niet appreciëren dat je hen helpt, maar door allerhande factoren van buitenaf of door hun dementie/beperking.

De herinneringen die ik heb aan dankbaarheid van mijn bewoners, zijn samen met bewoners in de verzonken fase en bewoners met een zware meervoudige beperking.
Een dankjewel krijg je nog vaak te horen bij personen met een lichte dementeringsproblematiek of lichte beperking, maar bij personen met een zware problematiek is dit moeilijker.

Toch wil ik even een situatie schetsen van de dankbaarheid van deze personen tijdens de zorg en dagdagelijkse bezigheden.

Een bewoner in de verzonken fase stelt dagelijks moeilijk gedrag om zich te laten wassen. De persoon in kwestie houdt hier totaal niet van. Het is aan ons, de begeleiders, om creatief om te gaan
elke dag opnieuw. Een vertrouwd gezicht is hier onmisbaar! Ik nodigde de bewoner uit om naar de badkamer te gaan en zich te wassen. Al snel kreeg ik een negatieve reactie. Ik loste dit op door even met hem door de gangen te wandelen en over totaal iets anders te praten. Wanneer we na een tijdje aan zijn kamerdeur stonden, nodigde ik hem nogmaals uit en de bewoner wandelde binnen, rechtstreeks naar de badkamer.
Hij lachte naar mij. Stap voor stap legde ik hem uit wat we allemaal gingen doen. Ik maakte grapjes tijdens de zorg en hield steeds oogcontact. Ik volgde het tempo van de bewoner. Niet altijd even makkelijk in een woon -en zorgcentrum, want 24 uur is soms nog te weinig om de juiste zorg te geven die je zelf wil. De bewoner keek naar mijn mimiek, volgde mijn handelingen en stelde geen problematisch gedrag. Dit was al een overwinning op zich! Ik had de bewoner bijna aangekleed en hij gaf een klopje op mijn rug. Hij keek met doordringend aan, lachte een beetje, wreef op mijn arm en nam mijn hand vast. Hij kneep erin en wreef vervolgens nog eens over mijn rug.
Dit is het moment van dankbaarheid waarover ik sprak. Een moment om te koesteren voor je hele leven! De bewoner met probleemgedrag was gelukkig met de zorgen en uitte dit specifiek met deze gebaren.
Je voelde gewoon dat dit goed zat. Daarna was onze relatie nooit meer dezelfde. Wanneer ik de bewoner 's ochtends groet, lacht hij steeds naar mij. Het is een herkenning, maar voor mij ook een erkenning!

Dezelfde situatie maakte ik mee een aantal jaar geleden bij twee personen met een zware meervoudige beperking. Door hun verstandelijke beperking snappen deze mensen soms niet goed wat er van hen wordt verwacht. Ik zou geen mens zijn als mijn grens ook eens wordt overschreden.
Dit is niet altijd de tofste situatie, al blijf ik steeds rustig. In deze situaties was ik eerder teleurgesteld en verdrietig dan boos. Al hebben de mensen een zware verstandelijke beperking, gevoelens en empathie heeft iedereen.
Tijdens de zorg stelde deze personen moeilijk hanteerbaar gedrag en ik liet mijn gevoel spreken door sip te kijken. Het was als een klik in het hoofd van de bewoners. Ze hielden op met jammeren en waren niet  meer agressief. Ze keken mij aan en staken hun hand uit. Beiden vroegen een knuffel. Zo zit je daar dan, in de kamer te knuffelen met een bewoner. Beiden onder de indruk van wat zich heeft afgespeeld, maar met een gevoel om U tegen te zeggen.

Die dankbaarheid komt recht uit het hart! Die dankbaarheid geeft je als begeleider het gevoel dat je iets moois doet als (levens)werk!

Hopelijk ervaren jullie deze momenten net als ik die beleef! Het raakt je en je koestert ze!

Nog een fijne week!

Groetjes,
De Welzijnswerker