Na een maand afwezigheid door privé-redenen zijn we er terug met verhalen van De Welzijnswerker. Ik hoop jullie opnieuw te kunnen plezieren met mijn verhalen over de zorg en kwaliteit van leven van personen met dementie/beperking/grote zorgnood. Mijn beste wensen en een goede gezondheid voor 2016!
Soms wordt er met kritische ogen gekeken wanneer bewoners gewoon de in de woonkamer zitten tijdens de namiddag. Sommige slaan een babbeltje, andere wandelen door de gangen en nog andere bewoners doen een (na)middagdutje in de relaxzetel.
Zowel begeleiders als familie kunnen hier niet goed mee overweg, want "er is niets te doen".
Ik wil hier toch even op reageren.
Op sommige dagen vraag ik aan de bewoners of willen deelnemen aan de gymnastiek. Ik weet dat je meestal het omgekeerde antwoord krijgt, dat je zelf zou willen, wanneer je vragen stelt aan personen met dementie en daarom zeg ik ook meestal: "Kom we gaan gymnastiek doen!"
Op deze momenten kan ik soms van een kale reis terugkomen. De bewoners hebben geen zin om deel te nemen aan gymnastiek. Ik zoek dan achter een andere activiteit dat bewoners wel willen doen. Dit lukt meestal, maar ook niet altijd. Op sommige dagen hebben bewoners gewoon totaal geen zin om iets te doen. Ze willen rusten, zich in stilte bezighouden of gewoonweg praten met elkaar met daarbij een goeie tas koffie.
Dit is mijn ervaring tijdens het jaar als het gaat over deelname aan een activiteit.
Soms is het echt moeilijk om bewoners ervan te overtuigen om deel te nemen, maar dat ervaren andere collega's of familie niet. Daarom wil ik langs deze weg begrip vragen wanneer er geen activiteit is op aan namiddag. Jij en ik hebben ook dagen waarbij je denkt: "En nu doe ik niets meer". Denk maar aan het 'op-reis-gevoel'. Lekker lui nietsen in de zon. Voor bewoners in een WZC heeft dit een andere invulling. "Lekker lui nietsen in de woonkamer".
 |
| Bron: pixabay.com |
Nog een fijne week!
Groetjes,
De Welzijnswerker
